Τα αποτελέσματα των εταιρειών για το 2014 προσφέρουν ένα ακόμη επιχείρημα στους υποψήφιους ασφαλισμένους για τη χρησιμότητα της ασφάλισης. Αποκαλύπτουν επίσης, ποιό είναι τελικά το κρίσιμο δίλημμα στο οποίο πρέπει να απαντήσει κάποιος πριν την υπογραφή μιας αίτησης ασφάλισης ζωής ή υγείας.
Θα μιλήσουμε για ασφάλιση ζωής και υγείας όχι γιατί δεν ισχύουν όσα θα ειπωθούν στη συνέχεια και για τους λοιπούς κλάδους, αλλά γιατί ο συγκεκριμένος δεν περιλαμβάνει κανενός είδους υποχρεωτική ασφάλιση αλλά και από την άλλη το αποτέλεσμα που προκύπτει είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό.
Πιο συγκεκριμένα λοιπόν, το 2014 η παραγωγή στον κλάδο ζωής κινήθηκε περίπου στο 1,5 δις ευρώ. Αντίστοιχα το σύνολο των αποζημιώσεων κινήθηκε λίγο πάνω από το 1,2 δις. Με λίγα λόγια υπήρξε επιστροφή προς τους ίδιους τους ασφαλισμένους του 80% των ασφαλίστρων που καταβλήθηκαν.
Μπορεί εύκολα ο καθένας να κατανοήσει ότι το 1,5 δις προήλθε από μια μεγάλη ομάδα ασφαλισμένων, μια εύλογη εκτίμηση είναι πάνω από το 1,5 εκατομμύριο, μιας και δεν είναι γνωστός ο ακριβής αριθμός των προσώπων.
Αντίστοιχα ειναι αυτονόητο ότι το ποσό των αποζημιώσεων μοιράστηκε σε έναν πολύ μικρότερο αριθμό ατόμων που με βάση τις εκτιμήσεις δεν πρέπει να ξεπερνούν τις 200.000.
Με βάση τα παραπάνω γίνεται αντιληπτό ότι για να μπορεί να είναι κάποιος στην ομάδα των ανθρώπων που έλαβαν χρήματα όταν τα χρειάστηκαν, και μάλιστα χρήματα πολύ περισσότερα από αυτά που έχουν καταβάλει, πρέπει πρώτα “να περάσει” από την ομάδα των ανθρώπων που τα έδωσαν (ως ασφάλιστρα), χωρίς βεβαίως να ξέρει εάν και πότε θα χρειαστεί αποζημίωση.
Ο Ασφαλιστικός Διαμεσολαβητής που έχει την δυνατότητα να μεταφέρει καθημερινά το μήνυμα της ιδιωτικής ασφάλισης στην κοινωνία, έχει την ευκαιρία με αυτά τα νούμερα, τα οποία άλλωστε είναι παρόμοια κάθε χρόνο, να εξηγεί στον πελάτη, την κρίσιμη στιγμή που έχει μπροστά του την αίτηση και καλείται να αποφασίσει, ότι τελικά το δίλημμά του δεν είναι άλλο από το αν επιθυμεί ή όχι την “δύσκολη ώρα”, να μπορεί να μεταπηδήσει από την ομάδα των περισσότερων, δηλαδή αυτών που καταβάλουν, στην ομάδα των λιγότερων, δηλαδή αυτών που λαμβάνουν.
Και δυστυχώς, για να μπορέσει να βρεθεί σε αυτήν την προνομιακή θέση να λάβει από τα χρήματα των συνανθρώπων του, στην ουσία δηλαδή χρήματα από τα ασφάλιστρα των άλλων, θα πρέπει και αυτός με τη σειρά του να θυσιάσει κάτι από το ετήσιο εισόδημά του και να πληρώσει για εκείνους…
Γιατί τι είναι η ασφάλιση παρά ένα κοινό ταμείο στο οποίο “δίνουν” όσοι θέλουν με όσο θέλουν, και στη συνέχεια “παίρνουν” όταν το χρειαστούν, όσο τους αναλογεί αλλά σε κάθε περίπτωση πολύ περισσότερο από αυτό που έχουν δώσει;
Σχεδόν ένας “φυσικός νόμος” που ανακάλυψε ο ανθρώπινος πολιτισμός για να προστατεύσει την επιβίωσή του!
Ένα ιδιωτικό ταμείο αλληλεγγύης.
Underwriter
